Annechien reageerde direct enthousiast toen ze werd gevraagd om een groepje van zes masterstudenten te begeleiden naar een uitwisseling op Malta. Studenten van vier Europese universiteiten reisden af naar dit Zuid-Europese land om met elkaar in gesprek te gaan over educatie rondom klimaatverandering.

Voor Annechien stond als een paal boven water dat ze hiervoor niet wilde vliegen. “Het is niet dat ik nooit vlieg, maar het schuurde bij mij om het vliegtuig te pakken naar een bijeenkomst over klimaatverandering. Is mijn bijdrage zoveel waard dat ’t de CO2-uitstoot van een vliegreis compenseert?”

Alternatieven
Annechien onderzocht de alternatieven: de hogesnelheidstrein stoot het minst CO2 uit, gevolgd door de trein en veerboot. Met haar reis bespaarde Annechien driekwart van de CO2 die ze met een vliegreis zou hebben veroorzaakt.

Het plannen van de reis was een flinke klus. Annechien: “Hoe verder je gaat, hoe meer opties er zijn om op je bestemming te komen. Er zijn – letterlijk – meerdere wegen naar Rome. De sleutel voor een soepele reis is om zo min mogelijk over te hoeven stappen. Overstappen zorgt altijd voor stress. Als er een duurdere treinverbinding is die een bepaalde etappe wél in één keer aflegt, dan is dat altijd de beste optie.”

Klimmen in de lokale boulderhal 
De heenreis kostte Annechien vier dagen. Via Parijs en Turijn reisde ze met de trein naar Genua in Italië. Daar nam ze de boot naar Palermo op Sicilië om vervolgens vanaf de andere kant van het eiland de boot te pakken naar Malta. Annechien: “Onderweg plande ik zoveel mogelijk mini-uitjes. Mijn eerste overstap was in Parijs. Daar at ik een crêpe aan de Seine en bracht ik een bezoekje aan het Louvre. In Palermo ging ik een uurtje klimmen in de lokale boulderhal.”

Gaarden met citroenbomen
“Naarmate ik verder van huis kwam, werd het steeds leuker om uit het raam te kijken en de omgeving in me op te nemen. Langzamerhand veranderde het landschap: in Nederland zag ik weilanden met koeien, in Italië schoten de gaarden met citroenbomen aan me voorbij en op Sicilië spotte ik de besneeuwde Etna.”

Tijdens de uitwisseling had Annechien niet verteld hoe ze naar Malta was gereisd. Op de laatste dag bij het avondeten kwam het toevallig ter sprake. Vooral de Maltezers snapten er niks van: was het überhaupt mogelijk om zo te reizen?

Annechien: “De volgende ochtend pakte de rest van de groep het vliegtuig naar Nederland. Toen zij appten dat ze op Schiphol waren geland, was ik pas 200 kilometer verder.”

De terugreis verliep niet zonder slag of stoot: op de boot van Palermo naar Genua werd Annechien ziek. Ze had voedselvergiftiging opgelopen. Annechien: “Dan is 24 uur op een schommelende boot erg lang. Je kunt je vast voorstellen dat ik nog nooit zo opgelucht was toen ik voet aan wal zette. De volgende dag stapte ik uit de trein in Nederland en dacht: dit nooit weer. Maar nu – drie maanden later – heb ik eigenlijk wel weer zin in nog zo’n treinavontuur!”